ایمان و توکل (فایل صوتی)
در جاده ی زندگی گاهی از دست می دهیم. گاهی عزیزترین دارائی هایمان را از دست می دهیم. از دست دادن عزیزترین ها آنقدر برایمان سخت و ناگوار است که دیگر از زیبائی های جاده زندگی لذت نمی بریم. دوست داریم مثل بقیه بخندیم، شاد باشیم، رقصو پایکوبی کنیم اما نمی توانیم. انگار آنچه از دست داده ایم، روح ما را نیز با خود برده است. نمی دانیم چگونه به زندگی باز گردیم. خداوند را فراموش کرده ایم. نیروی یاری رسان و آنچه تا امروز یار و حامی مان بوده را دشمن و بر ضدمان می پنداریم. به این می اندیشیم که چگونه قرار است ادامه بدهیم؟ با کدام دلخوشی؟ با کدام نیرو؟ با کدام توان؟ در این میان تنها یک تغییر در نگرش و تغییر در زاویه دید نسبت به داستان زندگی و خداوند می تواند ما را نجات دهد. آنچه نیروی ایمان و توکل را در ما زنده می کند همین تغییر دیدگاه است.
فایل صوتی که در این بخش تهیه شده، به شما کمک می کند دید متفاوتی نسبت به همه چیز را در خود ایجاد کنید. امیدوارم روشنی بخش مسیر زیبای زندگیتان باشد.
مطالب زیر را حتما مطالعه کنید
4 دیدگاه
به گفتگوی ما بپیوندید و دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.
بسیار عالی بود و راه گشا. ما تمام داشته های دنیوی را برای لذت بردن میخواهیم. این لذایذ حتی اگر تا آخرین لحظه ی عمر با ما باشند یک روز برای ما بسیار عادی خواهند شد و دیگر از آنها سیر می شویم. آنگاه که سیر شدیم دیگر میبخشیم. به نظر من از دست دادن چیزی با بخشیدن آن تفاوتی ندارد. کافی است آنچنان رفتار کنیم که به مزاق سلطان خوش آید. زنده باد!
فما أوتیتم من شىء فمتع الحیوه الدنیا و ما عند الله خیر و أبقى للذین ءامنوا و على ربهم یتوکلون؛ آنچه به شما عطا شده متاع زودگذر زندگى دنیا است، و آنچه نزد خدا است براى کسانى که ایمان آورده اند و بر پروردگارشان توکل مى کنند، بهتر و پایدارتر است.» (شوری/ ۳۶)
متن خوب و با اجرای خیلی خوبی است.البته کنار آمدن با داغ عزیزان بسته به نوع ارتباط و ظرفیت افراد زمان خودش را می خواهد،به هرحال عزیزی رفته که جان الهی داشته و مهری برقرار بوده، ولی خب همان مهرافرین خودش کمک خواهد کرد.ضمنا محبت و توجه افراد به یکدیگر و حتی دیگر مخلوقات همان طور که گفتید هدف نیست ولی شانی انسانی است که از همان هدف اصلی، خداوند متعال، صادر شده است.و همان طور که به خوبی یادآوری کردید دل نبستن رکن بسیار مهمی است و،ادامه آن دم را غنیمت دانستن،هر کس به شیوه خود.خیلی ممنون که این اندازه متن های مفیدتان را از دل می خوانید و به همین دلیل آنقدر تأثیر گذار و تامل برانگیز است. ارادت فراوان…
با سلام
ممنون از سخنرانی فصیح و بلیغ….خیلی عالی و کاربردی و البته با جهان بینی متفاوت همیشگی که چاشنی کارهای شماست.
البته تسلیم و رضا در برابر مشیت الهی،خداشناسی و در راس خودشناسی عمیقی میخواد که برای رسیدن بهش نیاز به تمرینات فراوان ذهنی و روحی و حتی جسمی داره،البته میشه از این دید نگاه کرد که بله،زندگی در پیش روی ماست و باید تا وقتی که مقدر هست ازش لذت ببریم،اما غم از دست دادن هرگز کهنه نمیشه،کمرنگ هم نمیشه….چه برسه به فراموشی...فقط یاد میگیریم چطور باهاش کنار بیاییم.درسته که خدا خودش امانت داده و ما امانتدارش بودیم و هستیم،ولی خداوند تمام ما موجودات رو به نعمت احساس مزین و زیبا کرده.نمیدونم چقدر بتونیم در مقابل تقدیرمون تسلیم باشیم ولی باید و بشه….