زندگینامه اندرو کارنگی

او در شرکت راه آهن با فردی به نام توماس اسکات آشنا شد. او مدیریت دارائی ها و کنترل هزینه ها را به اندرو آموزش داد. سپس اندرو با پولی که هر از گاهی از مادرش قرض می گرفت، بر اساس راهنمایی های توماس، به تجارت می پرداخت.

توماس در سرمایه گذاری بسیار به اندرو کمک می کرد. او برای اولین بار سهامی از کمپانی ماشین سازی آدامز اکسپرس را به اندرو کارنگی داد و سپس با هم شروع به سرمایه گذاری بر روی شرکت های مختلف کردند.

اندرو کارنگی در سال 1864 سود خوبی از سرمایه گذاری بر روی مزرعه ای در پنسیلوانیا کسب کرد. او 40 هزار دلار برای خرید این مزرعه پرداخت کرد و تنها یک سال بعد با فروش این مزرعه 1 میلیون دلار به علاوه اصل پول خود کسب کرد. همچنین در سال 1888 نیز اقدام به خرید شرکتی کرد که بزرگترین رقیب او در تجارت محسوب می شد.

اندرو کارنگی به تکنولوژی ها و فرآیند های جدیدی که کار را راحت تر و بهره وری را افزایش می داد توجه بسیار داشت. در زمانی که او در آمریکا در حال تجارت بود، فردی انگلیسی به نام هنری بسمر بر روی فرایندی تولیدی کار می کرد. بسمر که فردی تاجر و مخترع بود، بر روی فرایندی کار می کرد که تولید فولاد از آهن را امکان پذیر می کرد. به ثمر نشستن این یافته، تحولی بزرگ در صنایع جهان ایجاد می کرد.

اندرو که هر از گاهی به انگلیس سفر می کرد، در یکی از سفرهایش با هنری بسمر آشنا شد. هنری و اندرو پس از آشنایی تصمیم گرفتند، کارخانه ای مشترک با همکاری یکدیگر تاسیس کنند.

اندرو کارنگی پس از بازگشت به آمریکا در سال 1870 شرکت کارنگی و مک کندلس را تاسیس کرد. در بین شرکت هایی که کارنگی مدیریت آن را بر عهده داشت، این شرکت اولین شرکتی بود که از کوره بلند برخوردار بود. او اولین کوره شرکت کارنگی و مک کندلس را در برادوک بنا کرد. این کارخانه با پیگیری های کارنگی بسیار موفق شد و در سال 1880 در حدود 2 میلیون دلار سود ایجاد کرد. در سال 1881 این شرکت با نام کارنگی براس ثبت شد. یک سال بعد او شرکت تولید کک هنری را نیز خرید. هفت سال بعد اندرو به نیویورک رفت تا تحقیقات جدیدی را در زمینه تولید فولاد آغاز کند.

او در سال 1892 تمام دارائی های خود را گردآوری کرد تا بتواند بهترین و بزرگترین شرکت  آهن و فولاد کشور را احداث کند و کشور آمریکا را در این زمینه در رتبه نخست تمام کشورهای تولید کننده آهن و فولاد قرار دهد که موفق هم بود.

در سال 1901 یعنی زمانی که حدودا 66 سال داشت تصمیم گرفت تا خود را بازنشسته کند. او همه شرکت های خود را با یکدیگر ادغام کرد تا بتواند تمرکز خود را بیشتر بر روی فعالیت های خیریه اختصاص دهد.